Παρασκευή 8 Μαρτίου 2013

Ο Τίμιος Σταυρός στα μαύρα νερά τ ης Βενετίας





Ο Τίμιος Σταυρός στα μαύρα νερά της Βενετίας



                                            
                                        Ο Τίμιος Σταυρός (το μικρό τεμάχιο στην κορυφή)
                                           της Scuola Grande di San Giovanni Evangelista.
                                                   Προέρχεται από τα Ιεροσόλυμα και
                                                       αποθησαυρίζεται στην Βενετία.
                                           Εθεωρείτο κάποτε σύμβολο της Βενετίας.




Η Scuola Grande di San Giovanni Evangelista (= Μεγάλη Σχολή του Αγίου Ιωάννη του Ευαγγελιστή) είναι μια αδελφότητα της Βενετίας, αρχικά μια μεσαιωνική κοινωνική οργάνωση που ιδρύθηκε επάνω σε πνευματικές αρχές.



Ο σταυρός της Scuola είναι το κεντρικό θέμα στον πίνακα του Τιτσιάνου "Πορτρέτο της οικογένειας Vendramin" (1543-1547). Όπως είναι το βενετικό έθιμο της εποχής, ο πίνακας αναπαριστά μόνο τα άρρενα μέλη της ευγενικής οικογένειας των Vendramin: τα αδέλφια Andrea and Gabriele, καθώς και τους επτά γιους του Andrea. Ένας πρόγονος των Vendramin με το όνομα Andrea ήταν πρόεδρος της Scuola Grande di San Giovanni Evangelista. Ο πίνακας του Τιτσιάνου έχει περιγραφεί ως «ένα από τα ωραιότερα ομαδικά πορτρέτα στην ιστορία της ζωγραφικής». Σήμερα βρίσκεται στην National Gallery του Λονδίνου.



                                                    
                                                                 Βενετία, Ιταλία


Φανταστική απεικόνιση των fragellants του 14ου αιώνα.
Ο πίνακας είναι του Pierre Grivolas και έγινε το 1906.
Βρίσκεται στο μουσείο Calvet.

Η Scuola Grande di San Giovanni Evangelista ιδρύθηκε το 1261 από μια ομάδα flagellants. Οι flagellants ήταν ένα ριζοσπαστικό κίνημα της καθολικής εκκλησίας του 13ου και 14ου αιώνα με χαρακτήρα μαχητικό και σταυροφορικό. Χαρακτηριστικό τους ήταν ότι συνήθιζαν να αυτομαστιγώνονται στην διάρκεια δημόσιων τελετών. Η καθολική εκκλησία τους ανακήρυξε αργότερα αιρετικούς, ενώ η Βενετία έθεσε εκτός νόμου τις δημόσιες αυτομαστιγώσεις των μελών τους, την ίδια χρονιά που ιδρύθηκε η αδελφότητά τους.


                            
                                      Χαρακτικό που απεικονίζει τον σταυρό της Scuola.
                                    Από το βιβλίο του Jacobo da Voragine, Legendario di Sancti,
                                                                      Βενετία 1518.

Η αδελφότητα με την ίδρυσή της θα επιδοθεί σε φιλανθρωπικές και άλλες κοινωνικές δραστηριότητες καλύπτοντας μερικές από τις φιλανθρωπικές λειτουργίες της πόλης, ενώ ταυτόχρονα θα γίνει προστάτης των τεχνών, για να καταλήξει με το πέρασμα του χρόνου μία από τις πέντε μεγάλες και ισχυρές Scuole Grandi της Βενετίας.


                           
                               Χαρακτικό που απεικονίζει τον σταυρό της Scuola.
                          Από το βιβλίο Miracoli della Croce Santissima della Scuola
                                   di San Giovanni Evangelista, Βενετία 1590.




Το 1369 ο Philip de Mezières, απεσταλμένος του σταυροφορικού Λατινικού Βασιλείου της Ιερουσαλήμ και της Κύπρου, με σκοπό τη συγκέντρωση στρατιωτικής βοήθειας εναντίον των Αράβων, θα δωρήσει στην αδελφότητα ένα τεμάχιο του Τιμίου Σταυρού που εξακολουθεί να κατέχει η αδελφότητα μέχρι και σήμερα. Η παρουσία αυτού του τεμαχίου του Τιμίου Σταυρού θα βοηθήσει την αδελφότητα να γίνει μια πλούσια και ισχυρή οργάνωση, προσελκύοντας πλούσια και ισχυρά μέλη στις τάξεις της, ειδικά μετά από θαύματα που επιτελούσε ο Τίμιος Σταυρός.


                                   
                                   Ο σταυρός της Scuola Grande di San Giovanni Evangelista





Τα μέλη της αδελφότητας με την χαρακτηριστική άσπρη στολή τους προσκυνούν τον Τίμιο Σταυρό.


Από πίνακα του Giovanni da Bologna με τίτλο Madonna dell’Umiltà, santi e confratelli della Scuola Grande San Giovanni Evangelista di Venezia που βρίσκεται στην Gallerie dell’Accademia της Βενετίας.

Στα τέλη του 15ου αιώνα η αδελφότητα ανέθεσε σε γνωστούς αναγεννησιακούς ιταλούς ζωγράφους να ζωγραφίσουν μία σειρά από πίνακες με την ιστορία του τεμαχίου του Τιμίου Σταυρού που κατείχε η ίδια. Από τους πίνακες αυτούς σώζονται μόνον οκτώ και βρίσκονται σήμερα στην κατοχή της Gallerie dell' Accademia της Βενετίας. Είναι οι παρακάτω:



Vittore Carpaccio, Miracolo della Croce a Rialto (1496).
Το αντικείμενο αυτού του πίνακα είναι η θεραπεία ενός δαιμονισμένου από τονΠατριάρχη του Grado, Francesco Querini, στο παλάτι του στο Ριάλτο, με την θαυματουργική ενέργεια του Τιμίου Σταυρού της Scuola. Το θαύμα λαμβάνει χώρα στον εξώστη του παλατιού στο πάνω αριστερό μέρος του πίνακα. Η θέση του γεγονότος πάνω αριστερά επιτρέπει την προσοχή να επικεντρωθεί στη γέφυρα του Ριάλτο και στις όχθες του Μεγάλου Καναλιού με την έντονη καθημερινή ζωή του τόπου.





Giovanni Mansueti, Miracolo della Croce in Campo San Lio (περίπου 1496).
Αυτός ο πίνακας ασχολείται με ένα θαυμαστό γεγονός που συνέβητο 1474 κατά τη διάρκεια της κηδείας ενός μέλους της Αδελφότητας, που δεν πίστευε σταθερά στη δύναμη του Τιμίου Σταυρού κατά τη διάρκεια της ζωής του. Η λειψανοθήκη που περιέχει το ιερό τεμάχιο οδηγείται στην εκκλησία του Αγίου Λέοντος για την κηδεία, αλλά στην πλατεία έξω από την εκκλησία έγινε τόσο βαρύ που δεν μπορούσε να μεταφερθεί πέρα από ένα σημείο. Έτσι ένας άλλος σταυρός έπρεπε ως εκ τούτου ναχρησιμοποιηθεί για την κηδεία. Η παρουσίαση της πλατείας του Αγίου Λέοντος είναι στατική και αναλυτική, ο ρυθμός των σχεδίων των σωμάτων μονότονος και ο χρωματισμός κάπως υπολείπεται σε πλουσιότητα και ενδιαφέρον, αλλά η εικόνα είναι ωστόσο πολύτιμη για την μαρτυρία που προσφέρει για την αρχιτεκτονική και τα κοστούμια της εποχής.






Lazzaro Bastiani, Offerta della reliquia della Croce alla Scuola Grande di San Giovanni Evangelista (περίπου 1496).
Αυτός ο πίνακας απεικονίζει την πιο σημαντική στιγμή στην ιστορία του τεμαχίου του Τιμίου Σταυρού για την αδελφότητα: η τελετή κατά την οποία προσφέρθηκε στην Scuoladi San Giovanni Evangelista από τον Philip de Mezières, το 1369. Η εκδήλωση, η οποία λαμβάνει χώρα μέσα στην εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Ευαγγελιστή, φαίνεται από έξω και επιβεβαιώνει την παρουσία ενός χαρακτηριστικού αρχιτεκτονικού στοιχείου της Βενετίας που έχει εξαφανισθείεδώ και πολύ καιρό: κτίρια φτιαγμένα από πλίνθους. Το ενδιαφέρον του πίνακα έγκειται επομένως κυρίως στην αξία που προσφέρει ωςαναντικατάστατο ιστορικά τεκμήριο της αστικής Βενετίας, η οποία έχει πλέον εξαφανιστεί για πάντα.






Gentile Bellini, Processione in piazza San Marco (1496).
Ο πίνακας που έχει ζωγραφισθεί σε ευρεία οπτική γωνία απεικονίζει την δημόσια λιτάνευση του Τιμίου Σταυρού της αδελφότητας στην πλατεία του Αγίου Μάρκου στην Βενετία. Τα μέλη της αδελφότητας είναι ντυμένα με τη χαρακτηριστική ολόσωμη άσπρη στολή τους -παρατηρήστε τους και στους άλλους πίνακες- και στέκονται στο προσκήνιο, ενώ πίσω τους οι αρχές του τόπου λιτανεύουν τον Τίμιο Σταυρό πάνω σε φορείο με υφασμάτινο χρυσό ουρανό (μπαρλακί). Η σκηνή αποδίδεται με φυσικότητα και με κάθε λεπτομέρεια σε διευρυμένη τεχνητά προπτική, έτσι που ο Bellini επιτυγχάνει ένα χορωδιακό μεγαλείο προσώπων και κτιρίων στον πίνακά του.




Gentile Bellini, Miracolo della Croce caduta nel canale di San Lorenzo (1500).
Ο Bellini ζωγράφισε τρεις πίνακες, ο δεύτερος είναι το θαύματου Τιμίου Σταυρού που ανακτάται από το κανάλι του S. Lorenzo. Σύμφωνα με το θρύλο το θαυματουργικό γεγονός συνέβει μεταξύ του 1370 καιτου 1382 κατά τη διάρκεια της ετήσιας λιτάνευσης του Τιμίου Σταυρού, όταν αυτός μεταφερόταν από τη Scuola στην εκκλησία του Αγίου Λαυρεντίου. Όταν η πομπή περνούσε τη γέφυρα μπροστά από την εκκλησία του Αγίου Λαυρεντίου, ο Τίμιος Σταυρός έπεσε στα νερά του καναλιού από την πολυκοσμία και τις ωθήσεις του πλήθους. Ο Σταυρός όμως επέπλεε στην επιφάνεια, διαφεύγοντας ως εκ θαύματος τηνανάσυρσή του από όλους τους πιστούς που βούτηξαν στο κανάλι για να το σώσουν, εκτός του Andrea Vendramin, προέδρου της αδελφότητας, ο οποίος και τελικά θα τον ανασύρει. Η σκηνή έχει αποδοθεί με πιστότητα ντοκιμαντέρ, αλλά φαίνεται σαν μέσα από ένα υδαρές φως. Η ίδιααιθέρια ατμόσφαιρα επικαλύπτει τόσο τους συμμετέχοντες στην εκδήλωση, όσο και τους θεατές του θαύματος που περιλαμβάνουν πραγματικέςσύγχρονες μορφές, όπως την Κατερίνα Κορνάρο, βασίλισσα της Κύπρου, που είναι η πρώτη από τις κυρίες γονατιστή μπροστά και αριστερά.Μερικοί άνθρωποι έχουν ήδη βουτήξει στα νερά του καναλιού, και μια γυναίκα στα δεξιά πιέζει τον Μαυριτανό σκλάβο της να κάνει το ίδιο, ωστόσο ο Andrea Vendramin έχει ήδη αρπάξει τον Τίμιο Σταυρό και τον μεταφέρει στην ακτή. Χαρακτηριστικό της αστικού τοπίου της μεσαιωνικής Βενετίας, όπως φαίνεται στον πίνακα, είναι και οι πήλινες σαν γλάστρες καμινάδες των σπιτιών της.




                       
Gentile Bellini, Guarigione di Pietro dei Ludovici (1501). Ο πίνακας απεικονίζει την θεραπεία του Pietro dei Ludovici που συνέβει όταν ο ίδιος ήρθε σε επαφή με μια λαμπάδα που είχε αγγίξει το τεμάχιο του Τιμίου Σταυρού της αδελφότητας. Η σκηνή λαμβάνει χώρα μέσα σε μία μικρή εκκλησία με ένα εξαιρετικά κομψό κιβώριο που πάνω του φέρει τον αετό, σύμβολο του Αγίου Ιωάννη του Ευαγγελιστή. Αυτή η λεπτομέρειακαθώς επίσης και το τρίπτυχο στο βωμό, δείχνουν ότι ο Bellini επιθυμούσε να αποδώσει τη σκηνή στο εσωτερικό της εκκλησίας του Αγίου Ιωάννη του Ευαγγελιστή. Ο πίνακας επικεντρώνεται περισσότερο στη λεπτομερή απόδοση του συγκροτήματος των αρχιτεκτονικών επιφανειών, εντός των οποίων οι ανθρώπινες φιγούρες διαδραματίζουν τους ρόλους τους.




             
Giovanni Mansueti, Guarigione della figlia di Benvegnudo da San Polo (περίπου 1501).
Το θέμα αυτού του πίνακα είναι η θαυματουργική θεραπεία, το 1414, της μικρής κόρης του Benvegnudo. Έχοντας μείνει παράλυτη από τη γέννησή της, θα θεραπευτεί και θα αποκτήσει την κίνηση των άκρων της, όταν θα έρθει σε επαφή με τρία κεριά που ο πατέρας της είχε τοποθετήσει και αφήσει σε επαφή με το τεμάχιο του Τιμίου Σταυρού της αδελφότητας. Ο πίνακας παρουσιάζει ένα πλούσια διακοσμημένο και επιλωμένο εσωτερικό σπιτιού, στο οποίο η κίνηση του πλήθους που παρατηρεί το γεγονός αποδίδεται με ζωντάνια και ακρίβεια.





                                            
Benedetto Diana, Miracolo della reliquia della Croce (περίπου 1501). Ο πίνακας διηγείται την ιστορία για το πώς ο τετραετής γιος του AlviseFinetti θα θεραπευθεί ερχόμενος σε επαφή με τον Τίμιο Σταυρό μετά τον θανάσιμο τραυματισμό του από πτώση από το πατάρι του σπιτιού του.Ειδικά υποβλητική και ατμοσφαιρική είναι η απόδοση της σκηνής με την ημιλιπόθυμη μάνα και το μαύρο από το πέσιμο σχεδόν νεκρό παιδί της στο εσωτερικό της αυλής ενός βενετσιάνικου palazzo του δέκατου πέμπτου αιώνα.

Πηγές: το παρόν άρθρο είναι αναδημοσίευση απο το http://leipsanothiki.blogspot.gr

Scuola Grande di San Giovanni Evangelista

National Gallery

Gallerie dell' Accademia

Wikipedia

Web Gallery of Art








Το καρφί της Σταύρωσης του θησαυρού της Θεοφανούς Σκλήραινας, αυτοκράτειρας των Γερμανών



Καρφί της Σταύρωσης από τον λεγόμενο θησαυρό της Θεοφανούς.
Μέρος της προίκας μιας δωδεκαετούς βυζαντινής πριγκιποπούλας

που στάλθηκε στη Γερμανία για να παντρευτεί και να καταλήξειαυτοκράτειρα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και να κυβερνήσει
με σιδερένια πυγμή.


Ο θησαυρός της Θεοφανούς αποθησαυρίζεται
στο Essen της Γερμανίας.

Η Θεοφανώ Σκλήραινα (960 - θαν. 15 Ιουνίου 991) ή Θεοφανώ της Γερμανίας γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και ήταν η σύζυγος του Όθωνα Β', αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και μητέρα του Όθωνα Γ΄, του επονομαζόμενου και "θαύμα του κόσμου".



Άγαλμα της Θεοφανούς στην εκκλησία του Αγίου Διονυσίου,
Eschwege Γερμανία.


Ο Όθων Α΄ είχε ζητήσει μια βυζαντινή πριγκίπισσα για να νυμφευφθεί το γιο του, τον Όθωνα Β', έτσι ώστε να επισφραγιστεί μια συνθήκη μεταξύ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Μετά από έναν αποτυχημένο πρώτο γύρο διαπραγματεύσεων με τον Νικηφόρο Β' Φωκά, ο Βυζαντινός αυτοκράτορας Ιωάννης Β' Τσιμισκής έστειλε την ανιψιά του Θεοφανώ, η οποία έφτασε με κάθε μεγαλοπρέπεια το 972, με συνοδεία και φέροντας μεγάλο θησαυρό ως δώρο, σε ηλικία 12 ετών.


Η Ευρώπη το 965. Στο κέντρο με κόκκινο χρώμα η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

Σύμφωνα με τον ιστορικό Thietmar, αυτό δεν άρεσε στον Όθωνα Α΄ επειδή η Θεοφανώ δεν ήταν πριγκίπισσα αλλά ανιψιά του αυτοκράτορα. Η Θεοφανώ προσδιορίζεται στη σύμβαση του γάμου της ως neptis (δηλαδή ανιψιά ή εγγονή) του αυτοκράτορα Ιωάννη Τσιμισκή.



Το γαμήλιο σύμφωνο της Θεοφανούς.

Η Θεοφανώ ήταν, ωστόσο, από διακεκριμένη ευγενή οικογένεια. Πρόσφατη έρευνα έχει καθιερώσει την Θεοφανώ ως κόρη της Σοφίας Φωκά, ξαδέρφης του Τσιμισκή και ανιψιά του Νικηφόρου Φωκά.



Ο Ιησούς Χριστός στέφει και ευλογεί τον Όθωνα Β' και την Θεοφανώ.
Βυζαντινή μικροτεχνία σε ελεφαντόδοτο, Μουσείο de Cluny, Παρίσι, Γαλλία.

Γεγονός ήταν ότι αντιμετωπίστηκε άσχημα από τους Γερμανούς. Ο Βενεδικτίνος χρονογράφος 'Αλπερτ του Μετς την περιγράφει ως μία δυσάρεστη γυναίκα που μιλούσε πολύ. Επικρινόταν επίσης για παρακμιακή συμπεριφορά, αφού ήθελε να κάνει μπάνιο κάθε μέρα και να φορά πολυτελή φορέματα και κοσμήματα, αλλά προσδιορίστηκε επίσης με τον τίτλο του πρώτου ανθρώπου που εισήγαγε το πηρούνι στην Δυτική Ευρώπη. Οι χρονογράφοι περιγράφουν με ζωηρά χρώματα την κατάπληξη των Γερμανών, όταν "η Θεοφανώ χρησιμοποιούσε ένα διπλό χρυσό δόντι για να φέρει το φαγητό στο στόμα της", αντί να χρησιμοποιεί τα χέρια της όπως ήταν ο κανόνας.



Ασημένιο βυζαντινό πηρούνι. Η μία άκρη σχηματίζει οπλή ζώου.

Η Θεοφανώ και ο Όθων Β' παντρεύτηκαν από τον Πάπα Ιωάννη ΙΓ' στις 14 Απριλίου 972 και η Θεοφανώ στέφθηκε αυτοκράτειρα την ίδια μέρα στη Ρώμη. Ο Όθων Β', ο άντρας της, πέθανε ξαφνικά στις 7 Δεκεμβρίου του 983, όταν η Θεοφανώ ήταν μόλις 23 χρονών.



Το κάλυμμα ενός από τα πολλά Ευαγγέλια που έφερε μαζί της ως προίκα η μικρή Θεοφανώ
ή κατασκευάστηκαν κατά εντολή της όταν έγινε τελικά αυτοκράτειρα.
Στο κάτω μέρος μπροστά στον Ιησού Χριστό...



...η Θεοφανώ προσκυνά και προσφέρει αυτό το ίδιο ευαγγέλιο στον Ιησού Χριστό.
Συνεπικουρείται δεξιά και αριστερά από τους αγίους S. WALDBURG και S. PINNOSA (επιγραφές).


Λεπτομέρεια της πιο πάνω εικόνας.



Το πίσω μέρος της στάχωσης του ευαγγελίου.

Μέχρι τότε η Θεοφανώ είχε καταφέρει να γεννήσει πέντε παιδιά:


- την Σοφία Α' (975 – 1039), που θα γίνει ηγουμένη του Γκάντερσχαϊμ και του Έσσεν,
- την Αδελαΐδα Α' (977-1040), επίσης ηγουμένη του Κουέντλινμπουργκ και Γκέντερσχαϊμ,
- την Ματίλντα (979 –1025),
- τον Όθωνα Γ΄(980 – 1002),
- μία κόρη, δίδυμη αδελφή του Όθωνα Γ΄, η οποία πέθανε το 980.


Μερικές μέρες μετά τον θάνατο του άντρα της, τα Χριστούγεννα του 983, η Θεοφανώ θα δει το παιδί της, 3 χρονών, να ανακηρύσσεται αυτοκράτορας και την ίδια να κυβερνά ως Αυτοκράτειρα Κηδεμόνας στη θέση του γιου της. Ο γιος της θα απαχθεί από τον Δούκα της Βαυαρίας, Ερρίκο τον ΙΙ, αλλά τελικά θα υποχρεωθεί να τον επιστρέψει στα χέρια της μητέρας του. Η Θεοφανώ θα κυβερνήσει την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία μέχρι τον θάνατό της, το 991, όταν ήταν μόλις 41 χρονών.


THEOPHANU IMPERATRIX (=ΘΕΟΦΑΝΩ ΑΥΤΟΚΡΑΤΕΙΡΑ) 960-991

Ο χρονικογράφος Thietmar θα γράψει γι' αυτήν "Αν και η Θεοφανώ ήταν του αδύναμου φύλου, μετριοπαθής, αξιόπιστη και με καλούς τρόπους, θα προστατέψει τελικά την βασιλική εξουσία για τον γιο της με ανδρική πυγμή, όντας φίλη με τους τίμιους, αλλά τρομερή με τους επαναστάτες και αντίθετους".
Όταν πέθανε και επειδή ο Όθων ΙΙΙ ήταν ακόμα παιδί, η γιαγιά του, η Αδελαΐδα της Ιταλίας, θα αναλάβει την βασιλεία μέχρι ο Όθωνας ΙΙΙ να γίνει αρκετά ώριμος ώστε να αναλάβει αυτός.



Η σαρκοφάγος της Θεοφανούς στην εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονος, Κολωνία, Γερμανία.



DOMINA THEOPHANU IMPERATRIX (= ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΘΕΟΦΑΝΩ ΑΥΤΟΚΡΑΤΕΙΡΑ)


Από την εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονος στην Κολωνία.
Η Θεοφανώ έφερε μαζί της στη Γερμανία και λείψανα του Αγίου Παντελεήμονος.

Ανάμεσα στα αντικείμενα που έφερε μαζί με την προίκα της ήταν και ένα καρφί της Σταύρωσης, καθώς και ένας σταυρός με τεμάχιο Τιμίο Ξύλου. Όλα τα αντικείμενα του επονομαζόμενου "θησαυρού της Θεοφανούς" εκτίθενται τώρα στο Essen της Γερμανίας, στο θησαυροφυλάκειο του καθεδρικού ναού της πόλης.



Το καρφί της Σταύρωσης από τον λεγόμενο θησαυρό της Θεοφανούς.



Το καρφί της Σταύρωσης από τον λεγόμενο θησαυρό της Θεοφανούς.
Έχουν γίνει περαιτέρω διακοσμήσεις και ανακαινίσεις της θήκης
κατά τη διάρκεια της ιστορικής της πορείας.




Το καρφί διακρίνεται καθαρά στο εσωτερικό της θήκης από ορεία κρύσταλλο.



Λεπτομέρεια της διακόσμησης.



Σταυροθήκη της Θεοφανούς που φέρει τεμάχιο Τιμίου Ξύλου.

Πηγές: το παρόν άρθρο είναι αναδημοσίευση απο το http://leipsanothiki.blogspot.gr